تهران خصوصی ما

حسن علیشیری

بگو کجای گریه پیدات کنم ؟!

کجای تهران خصوصی ما ؟!

کنج کدوم خاطره ی مشترک ؟!

تو صف گیشه ی کدوم سینما ؟!

توی کدوم سکانس فوق العاده

از اون همه فیلمی که با هم دیدیم ؟!

یا تو کدوم ترانه نابی که

با هم دیگه از ی هدفون شنیدیم؟!

175,000 تومان

جزئیات کتاب

وزن 400 گرم
ابعاد 21 × 14 سانتیمتر
پدیدآورندگان

حسن علیشیری

نوع جلد

شومیز

SKU

99169

نوبت چاپ

اول

شابک

978-600-376-274-9

قطع

رقعی

تعداد صفحه

310

سال چاپ

1396

موضوع

ترانه

وزن

400

در آغاز کتاب تهران خصوصی ما می‌خوانیم :

 

حسن علیشیری_ متولد 1360، تهران

  • دانش‌آموخته‌ی زبان و ادبیات انگلیسی و مدیریت رسانه
  • شاعر، ترانه‌سرا و مترجم

 

فعالیتهای فرهنگی-هنری:

  • همکاری به عنوان ترانه‌سرا با خوانندگانی همچون رضا یزدانی، شادروان ناصر عبداللهی، حامی، مازیار فلاحی، پیروز پاینده‌آزاد، سروش تهرانی، مسعود امامی، گروه هامان، مجید رضا، کیوان رجبی، آرمین سپیدار، امیرارسلان، افشین مرادیان، نیما گوران و…
  • نویسنده و کارشناس‌مجری برنامه‌های فرهنگی هنری رادیو ایران، البرز و ایران‌صدا
  • همکاری با نشریات و سایت‌های فرهنگی و هنری در زمینه‌ی نقد ترانه، موسیقی، سینما و ترجمه
  • برگزاری کارگاه ترانه در کنار یغما گلرویی به مدت 5 سال
  • ویرایش بیش از 22 عنوان کتاب

کتابهای منتشر شده:

  • می‌بوسمت ای ماه! (مجموعه ترانه) انتشارات دارینوش 1383
  • خاطرات آدم و حوا به روایت مارك تواین (ترجمه) انتشارات دارینوش 1384
  • ما اهل هم بودیم… (مجموعه ترانه) انتشارات فصل پنجم 1393

 

آنچه در این مجموعه می‌خوانید، بدون ترتیب زمانی، شامل ترانه‌های سال‌های 1380 تا 1396 مولف است.

 

فهرست

سکانس 11 15 خودگویی
آشپزخونه 18 20 درکم کن
رو به فردا 22 25 امنیت
می‌بخشمت 27 29 تهرونِ من
قصه 32 34 بگو دوسم داری
اتفاق 36 38 خاطره
عاشق‌تر 40 44 گلایُل
انتخاب 46 48 نگاهم کن
با لحن بوسه 50 52 ممنونم
پنهونی 54 56 عصر پرسه
فاصله 58 60 برنگرد!
می‌بوسمت ای ماه! 62 66 شبیه تو
ببخش 68 71 شبیه آرزوها
من از رفتن نمی‌ترسم 73 75 بومی
ترانهی بازگشت 78 80 قانع
پیامِ محرمانه 82 85 دوری
مترسک 87 89 چرا یادم نمیاد
کافه بهشت 91 94 معادله
برای تانگو… 96 98 دلتنگی
خسته‌ام 100 102 مث سرباز…
تفسیرِ تو 104 106 دربه‌دری
سفر 109 112 نوستالژی
تکیه‌گاه 116 118 نیم‌رخ
غنیمت 120 122 راز مبهم
واکس و ترازو 124 127 با من برقص
چشم‌روشنی 130 133 پیرهنِ سیاه
بیمقصد 135 137 عصیان
کجا گمت کردم؟! 139 142 تب
پاییز تو مرداد 144 146 کابوس‌واره
فانوس 148 150 لعنت به جاده
قاتلِ دقیقه 153 156 ترانه‌ی آرامش
با یه نگاه تو… 158 160 آخرین دیدار
من عاشقت بودم 162 165 تو که نباشی
شب بارونی 167 169 سینما
خرمایی 173 175 دلهره
رخصت 177 179 به خاطر می‌سپُرم…
آبی 181 183 تاریکی
گوچیراش 185 188 شاعر تو
قبر خالی 190 192 پلِ شکستن
پرنده 194 196 راهی
حس رویش 198 200 مجذوب
فاصله 203 205 تو رو تنها نمی ذارم
طوفان 207 209 نباید بدونی
نجات 210 213 آغوش تو
می‌خوام برم 215 217 اسید
طاقت بیار! 219 222 گمت کردم
تردید 224 226 دیدنِ تو
ترافیک 228 231 تلبیس
معتاد 233 235 رفیقانه
زندونی 237 240 ناگفته‌ها
خسته‌گی 242 245 آخرین ستارهچین
انتحارِ فانوس 248 250 برو
معما 252 254 آوازخون
مرداد تب‌دار 257 259 سکوت
منطقِ ریال 261 263 پوچ
نگو خداحافظ 265 267 خاطرهزخم
نفرین 269 272 رفاقت
اعتراف 275 277 آخرین دلداده
غزل‌ترین حادثه 279 281 خرماپزون
خونه 285 288 کجای دنیا
این دنیا 290 292 تنهایان
پرواز کن… 294 296 وقتی تو نیستی
مرد بی‌رویا 298 300 کلافه
جون‌پناه 303 305 مجروح
برای سوفیا 307 307 برای سوفیا

 

 

 

 

آهنگساز و خواننده: رضا یزدانی

سکانس[1]

 

بگو کجای گریه پیدات کنم؟!

کجای تهرانِ خصوصی‌‌ ما؟!

کُنجِ کدوم خاطره‌ی مشترک؟!

تو  صفِ گیشه‌ی کدوم سینما؟!

 

توی کدوم سکانس فوق‌العاده

از اون همه فیلمی که با هم دیدیم؟!

یا تو کدوم ترانه‌ی نابی که

با هم‌دیگه از یه هدفون شنیدیم؟!

ما توی فیلما به جنون رسیدیم

تو «متروپل»، «هفت دقیقه به پاییز»

مثل یه قهرمان ویرون شده

که توی «بوتیک» می‌زنه زیر میز

 

«گذشته» واسه ما پر از حسرته

مثل «جدایی نادر از سیمین»

تلخ‌تر از طعم «یه حبه‌‌ی قند»

مثل «شب یلدا»ی سرد و غمگین

 

«شب‌های روشن» رو قدم می‌زدیم

از پل «پارک وی» تا «سعادت آباد»

انگاری دنیای توی مشت ما بود

شبای جشنواره تو برج میلاد

 

توی هر تصویری

عشق ما می‌مونه

من و تو می‌ریم و

سینما می‌مونه

شریک «جُرمی» عاشقانه بودیم

فصل «محاکمه توی خیابون»

وقتی که «برف روی کاجا» نشست

وقتی که با هم می‌تپید دلامون

 

«روسری آبیتو» سر می‌کردی

پر می‌شد از عطر تو این حوالی

دست توی دست هم قدم می‌زدیم

من و تو رو «ردکارپتی» خیالی

 

خنده‌های ما توی «سن پترزبورگ»

«نان و عشق و موتور هزار» و جاده

«آتش بس» موقتی بین‌مون

به صرف یه «پذیرایی ساده»

 

حالا تو نیستی و جهان خالیه

از عطر تو، از شوق چشمای من

تو شهری که آدما قهرَن با هم

خوبه که باز «ماهیا عاشق می‌شن»

تمام راه «هم‌نفس» من بودی

«مرهم» زخمام توی این زندگی

یه صندلی کنار من خالیه

اما تو نیستی! «به همین سادگی»

 

توی هر تصویری

عشق ما می‌مونه

من و تو می‌ریم و

سینما می‌مونه

 

 

خودگویی

 

تخته گاز می‌رم جهانو

مستقیم به سمت بن‌بست

ماشینم ترمز بریده

این اتوبان رو به دره‌ست

 

لحظه‌هامو می‌سوزونم

تو صف یه پمپ بنزین

همه‌ی بغضی که دارم

می‌شه یه سِلفی غمگین

 

حالا رو نوک یه قله‌م

از خودم سرخوش و راضی

همه‌ی چیزی که دارم

شده شهرتِ مجازی

تا کمر میون دردم

این نمایشِ جنونه

همه‌ی تماشاچی‌ها

قلوه‌سنگ تو دستشونه

 

زندگیم مثل ترانه‌م

پر حذف و نقطه‌چینه

فرش ابریشمیه که

هر گُلش مثل یه مینه

 

با خودم حرف می‌زنم هر شب

وقتی خوابم، وقتی بیدارم

من یه عمر از خودم عقبم

من به رویاهام بدهکارم

 

آخرین عربده‌ی من

اولین نتِ سکوته

با خودم همیشه می‌گم

اوجِ فواره سقوطه

 

با خودم می‌گم کسی نیست

دستامو تو تب بگیره

«برای دل‌واپسی‌هام

واسه سادگیم بمیره»[2]

 

کسی نیست بخواد کنارم

همه‌ی راهو بمونه

تنهایی یه انتخاب نیست

سرنوشت نسلمونه

 

بین این همه فالوئر

یه نفر شبیه من نیست

وقتی با همه غریبی

هیچ‌کجا اسمش وطن نیست

 

با خودم حرف می‌زنم هر شب

وقتی خوابم، وقتی بیدارم

من یه عمر از خودم عقبم

من به رویاهام بدهکارم

 

آشپزخونه

با تو این همیشه خسته

می‌تونه یه قهرمان شِه

می‌شه آشپزخونه با تو

بهترین جای جهان‌ شه

 

قهوه‌ی جلو شومینه

بهتر از هر کافی‌شاپه

می‌شه دنیا رو سفر کرد

با تو روی یه کاناپه

 

می‌شه از هر خنده‌ی تو

برق مرواریدو صید کرد

توی موهای تو گم شد

مثل یه سوار شب‌گرد

 

می‌تونم اهلِ تو باشم

اهل سرزمینِ رویات

یا پناهنده بشم تو

کشورِ امنِ نفس‌هات

 

می‌درخشی مثل الماس

مثل عکست تو مانیتور

ناگهانه مال من باش

قد بوسه تو آسانسور

[1]. این ترانه در جشن دنیای تصویر و به صورت زنده توسط رضا یزدانی اجرا شد اما به صورت رسمی منتشر نخواهد شد.

[2]. اشاره به سطری از ترانه‌ی «پوست شیر» – ایرج جنتی عطایی

نقد و بررسی‌ها

هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.

اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “تهران خصوصی ما”